Ye too norte. Ye'l norte en puntu. Per au albancia la
claridá. Onde la tierra se desvanez y la lluz güel a ocle y sal. Ye fin,
principiu. Ye'l cabu'l mundu, l'entamu l'agua. Ye superficie y profundidá.
Castru y Gaviera onde les foles cueyen relevu y el nordés xunce les sos dos
ales y echa a volar. Ye onde la rosa los vientos brama. Onde la nueche ta
siempre encesa y la borrina suel madrugar. Per au traxinen toles vapores, ye
per au borien tolos pesqueros y per au pasen dalgunos barcos que yá más nunca
vuelven pasar.
Ta ente Verdicio y l'horizonte, camín de Viodo, diendo al Ferreru, cerca Coneo,
xunto a Tezán. Au les gaviotes faen los ñeros, onde La Erbosa quedó a suañar.
Dende au s'avista la vida entera como un abismu que da a l'océanu, una estayina
que va a la mar. Ta ente'l cielu y precipicios, penriba'l Ferre, de Solarriba
poco p'allá. Después de Lluanco, frente a Bañugues, per u se crucia pa nengún
sitiu, per u se vira pal enxamás. Mui a la vera la llontanza, ta en dirección a
la eternidá.
(C) Aurelio González Ovies
Voz: María García Esperón
Música: Yanni
MMXI
